Categorieën
Interview

„De cyclus van de natuur en van het leven is voor mij een grote inspiratiebron”

Karlijn Bruin speelt de hoofdrol in de twintigste asflevering van Groene Verhalen. Zij is een van de vaste bewoners van Vlierhof, een kleinschalige ecologische woongemeenschap vlak over de Duitse grens bij Nijmegen. Zijn heeft een passie voor de natuur en alles wat groeit en loopt en kruipt en vliegt. “De cyclus van de natuur en van het leven is voor mij een grote inspiratiebron”

Dat begon al in mijn kindertijd. Ik ben geboren op een boerderij met een grote tuin en mijn vader had altijd veel dieren. We speelden tussen de bomen en ik was gefascineerd door alles wat er groeide. Ik wilde van elk plantje weten wat het was, ik kon uren zoeken naar een klavertje vier. Ik klom in bomen en dan wilde ik ook weten welke boom dat was, welke soort, hoe die groeit, hoe de bladeren er uit zien.
Later verhuisde ik naar een stad, waar ik ging zoeken naar groene plekjes om te spelen. Ik was ook altijd aan het observeren. Kijken wat er groeit. Dat is wel een lijn in mijn leven geweest.
Later is het een tijdje weggeweest.
Als puber was ik ook met heel andere dingen bezig, later waren er werk en studie die aandacht vroegen.
Daarna was er een periode waarin ik ziek thuis kwam te zitten met een burn-out. Ik zocht ontspanning en zingeving, ik voelde me heel somber. Als ik buiten ging wandelen maakte me dat ook somber. De prachtige bloemen kon ik eigenlijk niet meer zien, ik zag alleen maar afval, alles wat slecht ging, vies water. dode bomen. Mijn blik was negatiever geworden.
Dat heb ik weten om te draaien. Ik ben zwerfafval gaan opruimen, dat voor mij echt een doorn in het oog was en ook in mijn hart. Toen ik op een dag besloot om dat te gaan opruimen maakte dat me heel blij. Er kwam ook onzekerheid bij kijken, want ik liep alleen en was kwetsbaar. Maar het gaf me toch heel veel kracht en voldoening.
Een moment weet ik nog heel goed. Ik haalde een verfrommeld chipszakje weg dat naast een prachtige bloem lag. Het voelde alsof ik die bloem de ruimte gaf om weer te groeien en te bloeien. Het stond symbool voor mijn eigen proces: ik maakte ruimte voor de bloem in mij.
Toen ik de volgende dag weer hetzelfde rondje liep werd ik heel blij. ik zag weer de klavertjes die groeiden en de bloemen en bomen. Ik liep langs een boom waar ik een plastic zak uit had gehaald. Het leek wel alsof de bladeren weer rechtop gingen staan, alsof ik die boom echt geholpen had. En dat hielp mijzelf ook wel.

Een prachtige reis door Europa

Samen met Ruben heb ik een reis door Europa gemaakt in onze grote rode brandweerauto. Ik ontmoette Ruben in 2020. Toen had hij de wagen al gekocht. Het voelde alsof ik mijn prins-in-de-rode-brandweerwagen tegenkwam. Door corona moest de reis nog even wachten. Ik maakte eerst mijn studie af – sociaal werker – en ik zegde mijn huisje op en ruimde alle spullen op. Minimaliseren was heel fijn.
En toen gingen we in juli 2021 op reis. We reden weg en maakten een prachtige reis door Europa: Duitsland, België, Luxemburg, waar we veel plekken hebben bezocht en veel wandelingen hebben gemaakt in het bos. Daarna zijn we verder gegaan om de winter door te brengen in Spanje, later Portugal. Daar hebben we ook verschillende community’s bezocht. We hadden de droom om ooit zelf een eigen community op te richten.
Na een bezoek aan enkele kleinere community’s kwamen we terecht in een prachtige community in het noorden van Portugal. Tien gezinnen woonden er samen op twintig hectare land. Het was in een vallei waar ook kristalmijnen waren, een prachtige omgeving.
We hielpen er een huis te bouwen. Het was onze eerste echte ervaring in een community, we denken daar nog steeds met heel veel liefde aan terug. We leefden met een gezin met vijf kinderen en er waren nog zeven andere vrijwilligers. Het voelde als een familie: samen eten maken, samen werken, samen delen, ’s avonds muziek maken met een kampvuurtje.
Ik vond het ook prachtig om te zien hoe ze de kinderen les gaven. De les over paddenstoelen begon met paddenstoelen plukken. Daarna kwam de informatie en daarna gingen we een paddenstoelengerecht maken.
Waarom we daar niet zijn gebleven? Onze voeten en harten brachten ons naar de volgende plek en er waren ook praktische redenen. En misschien zou het voor ons iets te geïsoleerd zijn geweest. Het was in een klein dorpje waar niet veel was. Ze leefden volledig zelfvoorzienend. dat was waanzinnig mooi om mee te maken. Maar misschien zou het voor mij iets te primitief zijn geweest.
Onze reis ging naar het zuiden van Portugal. Daar was veel zon en we ontmoetten veel leuke en lieve mensen. Maar de natuur sprak ons daar minder aan. Het is daar erg droog en dat doet iets met het ecosysteem. Er groeien maar twee soorten bomen, er zijn veel bosbranden. Het maakte ons een beetje weemoedig. We zijn al snel weer naar het noorden van Portugal gegaan en Spanje, waar het groen zoveel meer is en in gezondheid leeft.

Leven in een community, dat willen we wel.

In maart 2022 besloten Ruben en ik dat ons avontuur op wielen fantastisch mooi was, maar we misten zingeving. De bergen en de meren en de plekken die we bezochten gingen aanvoelen als ‘het volgende plekje’.
Dus we gingen terug naar Nederland en we voelden allebei heel sterk: leven in een community, dat willen we wel. Maar waar dan en hoe?
Bij toeval kwamen we op een website waar we lazen dat de Vlierhof een onderhoudsman zocht. Toen zijn we de site van Vlierhof gaan uitpluizen en we vonden het echt waanzinnig. We stuurden een mailtje en drie dagen later waren we er om kennis te maken.
Vanaf het eerste moment dat ik hier op mijn blote voeten rond liep dacht ik: dit is thuis. De mensen hier zijn zo lief en puur en zo in verbinding. Maar ook de natuur, de tuin, en de zingeving die we zochten, daar is hier ‘geen gebrek aan’.
Dus na een proefdag besloten we een proefweek te doen en we werden nog enthousiaster. Dus we gingen een proefperiode aan van drie maanden met het doel hier uiteindelijk te mogen wonen. Die proefperiode is nu achter de rug en nu ben ik vaste bewoner. Ruben is klusjesman en ik was vanaf de eerste dag heel erg verbonden met de tuin. Ik voel de wortels van de aarde door mij heen. Ik voel me verbonden met alle bloemen, alle groenten. Alles valt op zijn plek. Het was elf maanden na het begin van onze reis. Eerst dachten we dat onze reis drie jaar zou gaan duren, maar nu hier in Duitsland voelt het heel goed. Een huis werd een thuis.

Elke dag in een natuurlijke flow

Elke dag is hier verschillend maar toch ook een beetje hetzelfde. We ontbijten, lunchen en dineren elke dag samen, met vegetarische producten, zoveel mogelijk uit eigen tuin. Het is vooral heel gezellig om dat echt met elkaar te doen en te verbinden Het ontbijt ontstaat organisch. Wie als eerste uit bed is maakt havermoutpap voor iedereen. Rond een uur of negen gaan we de tuin in, de moestuin of het labyrint of de grote kas.
Verder heb ik vanaf het moment dat ik hier kwam allerlei dingetjes opgepakt waar anderen niet veel tijd en aandacht voor hebben. Het is begonnen met de groentekraam die aan de weg staat. Toen ik hem zag vond hem erg leuk, maar de kraam had een beetje extra aandacht nodig. Ik heb vlaggetjes opgehangen en meer producten op de kraam uitgestald die in overvloed op de tuin zijn, zoals walnoten. Ik vond het heel leuk om de kraam mooi in te richten, als visitekaartje voor de voorbijgangers.
Verder help ik Dieuwke heel graag in de tuin, zij heeft veel kennis en ervaring. Mijn eigen groene vingers zijn nog in de groei. Samen met Dieuwke leer ik enorm veel: groentebedden voorbereiden, mulch maken, leren hoe planten groeien, .wanneer en hoe je iets oogst, van alles.
Ik ben ook vaak in de kas te vinden. Ik ga daar een mooi kruidenbed maken. Gisteren heb ik de kruidenspiraal helemaal vrij gemaakt, die overwoekerd was geraakt. Die kunnen we straks in de lente weer helemaal benutten.
Ik maak ook heel graag thee, dat is een nieuwe passie van mij die hier is ontstaan. Ik zoek naar kruiden die ik daarvoor kan plukken, ik zoek uit hoe je ze kunt drogen, en dan uitvinden welke mengsels lekker zijn om te maken. In eerste instantie maak ik de thee voor onszelf, maar het lijkt me leuk om dat ook toe te voegen aan de kraam of thee uit eigen tuin te gaan serveren aan de bezoekers van onze bed & breakfast.
Ik ondersteun ook wel eens de vele vrijwilligers die hier komen om ons te helpen. Ik vind het heel leuk om samen met allerlei verschillende unieke mooie mensen aan de slag te gaan. Je leert elkaar op een heel bijzondere manier kennen, het is bijna therapeutisch. Met je handen in de aarde praten over het leven en de natuur.
En af en toe kook ik voor alle mensen hier, met verse producten uit de tuin . En ik ben ook bezig met de afwas, we hebben cleanup-party’s, er zijn op verschillende dagen meetings. Op woensdagavond hebben we sharingavond, waar we delen wat er in ons speelt. Dat is ook een bijzondere manier om elkaar beter te leren kennen en verbonden te blijven.
Zo leef ik elke dag in een soort natuurlijke flow van datgene wat zich op dat moment aandient, wat er op dat moment te doen is in de tuin of waar de tuin zelf om vraagt. Ik ben ook veel te vinden in het labyrint, ik probeer dat dagelijks te lopen, het is een mooie plek om letterlijk terug te gaan naar je centrum en te ontdekken wat er in je gebeurt als je er doorheen loopt.

Moeder Aarde en Vader Zon dragen veel kennis in zich

De natuur betekent veel voor mij, op vele manieren. Zo’n acht jaar geleden ontdekte ik de kennis die de Maya’s in zich hadden over de natuur en de Tzolkin die daarmee verbonden is. Tzolkin betekent ‘het tellen van de dagen’. De Maya’s hadden verschillende kalendersystemen, een kleine en een grotere cyclus. De kleine cyclus telt 260 dagen. Dat is precies de draagtijd die een moeder heeft als zij een kind in zich draagt. Er zijn twintig zegels met dertien tonen. En ieder zegel heeft als het ware een wave van dertien dagen. Een golf heeft ook dertien verschillende fases. Vanaf het begin, dat hij opborrelt, naar het hoogtepunt en dan weer een daling. Zo kun je ook flowen op een natuurlijke tijd, waarbij je in het begin je opwerkt naar een idee, iets kan ontstaan, krijgt vorm, een ritme. Vervolgens wordt dat idee in de wereld gebracht, het komt tot een hoogtepunt, er is actie. En daarna komt er evaluatie, integratie, de golf gaat weer naar beneden en dan komt er een nieuwe stroom van energie. Dat flowen op die natuurlijke tijd vind ik iets heel magisch en het geeft me veel kalmte. Je ziet het ook veel terug in de natuur. Een schildpad heeft op zijn schild dertien vakjes en daar omheen twintig vakjes.De Maya’s konden ook op die manier naar de natuur r kijken. Wij kijken van onderaf naar de sterren, zo konden zij dat van bovenaf zien. En zo zijn er in de natuur nog veel meer symbolieken en kennis te vinden. En iedere keer als ik weer iets zie, zoals het Fibonacci-teken, voelt dat voor mij alsof dat allemaal met elkaar is verbonden. Moeder Aarde en Vader Zon dragen veel kennis in zich en wij mogen veel meer terug gaan naar de natuur. Om dat te observeren, daar de tijd voor te nemen, daar dankbaar voor te zijn, om te voelen hoe dat met elkaar samenwerkt. Alles is nodig, het licht, maar ook het donker, de zomer, maar ook de winter. Hoe de blaadjes nu van de bomen vallen en de aarde bedekken, het is een tijd waarin we letterlijk naar binnen mogen gaan. In de winter wordt de aarde misschien wel met sneeuw bedekt en er sterven dingen af. En in de lente begint het weer. Dan komen de zaadjes naar boven en ontstaan er nieuwe ideeën, nieuwe energie om in de zomer vol tot bloei te komen.
Die cyclus, van de natuur en van het leven, is voor mij een grote inspiratiebron.

Links

Vlierhof

Over de Tzolkin (wikipedia)

Anders Wonen Anders Leven

Het interview met Karlijn Bruin in Groene Verhalen 20