Erik Groen is activist, organisator, katalysator, uitvinder, muzikant en een van de bewoners van het ecodorp Ppauw in Wageningen. Dick Verheul bezocht hem daar op een vrijdagmiddag in januari voor de tweede aflevering van Groene Verhalen. Een gesprek over praktische oplossingen voor grote wereldproblemen.
Door Dick Verheul
„We zijn hier in Ecodorp Ppauw, noem het een natuur-occupy, eco-broedplaats, speelruimte. We zijn bezig met composteren, stroom maken, water zuiveren en meer.
Zes jaar geleden eindigde een demonstratie ten behoeve van de culturele rafelrand in het bos. We zijn daar soep gaan eten en we zijn er niet meer weggegaan. We hebben dat nog moeten betwisten met de politie, maar dat was een goede test om ons verhaal scherp te krijgen.
Het werd een actiekamp, we leerden boomklimmen. hutten bouwen, een composttoilet maken.
Nu is er ook een groepsaccommodatie, dus als mensen willen ervaren hoe het is om off-grid te wonen in een ecodorp, dan kan dat.
De Aarde is niet van ons, maar wij doen nu zo verantwoord mogelijk met deze plek.”
Off-grid leven
„Eigenlijk ben ik meer van ‘samenvoorzienend’ zijn. Dat je met een dorp of niet te grote stad met elkaar de voorzieningen in stand houdt. Maar hier op Ppauw wonen we off-grid, niet aangesloten op het net, en dat maakt je heel erg bewust. Je kunt er van genieten dat er weer water is, dat is heel fijn.
Een ander effect van off-grid is, dat je niet meedoet met de verspilling en vervuiling. Je kunt met een schone lei beginnen.
Off-grid leven betekent ook dat je meer met de seizoenen mee leeft. ’s Zomers is er overvloed, maar in de winter is er weinig stroom en dan ben je wat zuiniger. Dat is ook wel een mooi effect.”
Medestanders vinden
„Hoe je gelijkgestemden vindt? Gewoon dingen gaan doen. Bijvoorbeeld een actie ‘wij willen een voedselbos’. We hebben dat aangekondigd in de krant en daar komen dan een paar mensen op af en het is gewoon heel leuk om een paar nieuwe mensen tegen te komen.
Dus doe iets en verspreid een uitnodiging. Mensen moeten je kunnen vinden en wees gastvrij.
In Wageningen kunnen ideële organisaties een gratis standplaats krijgen op de markt. We hebben dat ooit als podium gebruikt om over transitie-initiatieven te praten. We hebben ook een transitie-festival en transitie-teatime en andere dingen verzonnen die in de stad waren. Leuke initiatieven gebeuren vaak aan de randen van de stad. De mensen in de stad komen dat niet tegen, daarom gaan we met onze rafelrand de stad in.
Je kunt dat op verschillende manieren doen. Het makkelijkst is het, om het gewoon te doen. In Nederland geldt: zolang je geen klachten veroorzaakt kan je het gewoon blijven doen. Als je dat in je achterhoofd houdt kan er heel veel.”
Nieuwe verhalen en een nieuwe naam
„Het gaat mij er om nieuwe verhalen gangbaar te maken. Bijvoorbeeld het verhaal dat we alle welvaart eerlijk verdelen en de ecosystemen ondersteunen, Dat is iets wat we makkelijk kunnen. Als we een complexe maatschappij zoals de onze kunnen handhaven, dan moet zoiets simpels als ‘alles eerlijk delen’ en het ecosysteem helpen, in vijf jaar kunnen lukken. Maar iemand moet dat zeggen, en daarom kan het zinnig zijn om te zeggen: wij in Wageningen zijn begonnen.
Over honderd jaar zijn we allemaal dood. Als we nu een beeld hebben hoe de wereld er dan uit zou kunnen zien, dan kunnen we stapje voor stapje aan de slag. Het begint er dan mee dat je het verhaal verzint en vertelt hoe de wereld over honderd jaar kan zijn en laten zien hoe makkelijk het is.
Dat is wat ik nu doe. Ik ben niet hard aan het werk om mijn pensioen op te bouwen, ik ben hard aan het werk om er voor te zorgen dat er tegen die tijd nog een leuke leefbare wereld is.
Veel mensen kunnen niet meer aan de slag omdat hun werk door robots of computers is overgenomen. Die kunnen helpen voedselbossen aan te planten. Dat is gezellig, je bouwt een gemeenschap op en maakt vrienden, je hebt het gevoel iets zinnigs te doen, het is goed voor je gezondheid want je bent lekker buiten bezig, je helpt Moeder Aarde een handje… De oplossing is gewoon te simpel voor woorden. Met simpele technieken kun je grote wereldproblemen oplossen.
Nog een goeie om de wereld te veranderen: laten we allemaal een nieuwe achternaam of tussennaam verzinnen. Ik heet Groen, en kijk eens wat voor effect dat op mij heeft. Laat mensen een naam kiezen uit de natuur van iets wat ze indrukwekkend vinden. Als je olifanten gaaf vindt, dan heet je Olifant. Als dat deel van je identiteit is, zul je respectvol met olifanten omgaan en bijvoorbeeld geen ivoor kopen. Dat lijkt me de goedkoopste oplossing voor de wereldproblematiek, iedereen een nieuwe naam geven.”
Kinderen op bezoek
„Af en toe komt er een klasje met kinderen langs. Dan zitten ze in de tipi en dan vertellen ze hoe ze de toekomst voor zich zien. Hun beeld is echt heel somber, doomy gloomy. Dat is echt niet leuk om te merken.
Maar dan gaan we een vuurtje maken, ik vertel een verhaal en dan zien ze dat wij in dingen geloven en het ook doen. En dan zie je de kinderen, inclusief de begeleiders en juffen weer helemaal stralen. Ze leven op. Je kan ook iets doen!
Dus heb je een klas kinderen of volwassenen, laat ze hier langs komen. We regelen wel wat.
Laatst hebben we op een school duurzaam bouwen gedaan. Die kinderen hebben zich helemaal uitgeleefd. We hebben ze laten lemen, ze hebben appeltjes gebakken in de oven, in het bos gespeeld, een rondleiding gekregen. En ik heb gezegd dat ze gerust terug mogen komen, en neem dan je papa of mama mee.
Misschien zijn er een paar kinderen bij die dit heel leuk en fijn vinden. Over tien jaar bepalen zij hoe het gaat in de wereld, dus dat is echt een kortetermijninvestering.”
Links
Ecodorp Ppauw
Groen Innovaties